تب دنگی یک بیماری ویروسی است که از طریق نیش پشه آئدس انتقال پیدا می‌کند و بیشتر در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری شیوع دارد. با اینکه این بیماری درمان خاصی ندارد؛ اما با مراقبت‌های بهداشتی و رعایت اصول پیشگیری می‌توان مرگ و میر ناشی از آن تا حد زیادی کاهش داد. در این مطلب قصد داریم شما را با بیماری تب دنگی، علائم ابتلا و راه‌های پیشگیری از آن آشنا کنیم. برای کسب اطلاعات کامل تا پایان مطلب همراه ما باشید.
بیماری تب دنگی چیست و چه تاثیری روی بدن دارد؟
چهار گونه ویروس دنگی عامل ایجاد بیماری تب دنگی هستند که معمولا بدون نیاز به درمان خاص، خودبه‌خود بهبود پیدا می‌کنند. وقتی ویروس وارد بدن می‌شود، در خون جریان پیدا می‌کند و باعث ایجاد عفونت می‌شود. در نتیجه با تاثیری که بر سیستم ایمنی بدن دارد سیتوکین‌های التهابی را تولید می‌کند و عوارضی نظیر تب، درد عضلانی، خستگی و بی‌حالی بروز می‌کند.
یکی دیگر از مکانیسم‌های تاثیرگذاری ویروس آئدس، آسیب به رگ‌ها و ایجاد خونریزی است که باعث کاهش تعداد پلاکت‌ها می‌شود، حتی ممکن است دستگاه گوارش، دستگاه ادراری، تناسلی و سایر ارگان‌ها هم خونریزی کنند. زمانی که عامل ایجاد تب دنگی بر سیستم عصبی هم تاثیر بگذارد، نشانه‌هایی نظیر سردرد، اختلال دید و تحریک پذیری و عصبی شدن هم بروز می‌کند و وضعیت بیماری تشدید می‌شود.
علائم تب دنگی شامل چه مواردی است؟
علائم و نشانه‌های تب دنگی در اغلب موارد شبیه علائم آنفولانزاست و خیلی شدید نیست؛ به‌طوری‌که برخی از مبتلایان بدون تشخیص و درمان بعد از 1 تا 2 هفته بهبود پیدا می‌کنند؛ به همین دلیل ممکن است در شروع بیماری با آنفولانزا اشتباه گرفته شود. علائم تب دنگی شامل سردرد، تب بالای 40 درجه، درد عضلانی و مفاصل، حالت تهوع و استفراغ است.
در صورتی که علائم شدید شود و میزان تب بالاتر از 40 دجه برسد، بیماری تب خونریزی دهنده دنگی نامیده می‌شود و باعث خونریزی شدید، کاهش شدید فشار خون و در نهایت مرگ می‌شود. بهتر است بدانید در صورت شدید شدن تب دنگی، بعد از بین رفتن تب، علائمی نظیر درد شدید شکمی، استفراغ مداوم، خونریزی از بینی و لثه، خستگی و بی‌قراری، احساس ضعف، پوست رنگ‌پریده و سرد، همچنین تشنگی بیش از اندازه بروز می‌کند.
راه‌های انتقال بیماری تب دنگی شامل چه مواردی است؟
اصلی‌ترین راه انتقال بیماری تب دنگی، گزش پشه ناقل ویروس عامل بیماری است. با نیش پشه ویروس وارد بدن جریان خون فرد مبتلا می‌شود و تب بروز می‌کند. همچنین زمانی‌که پشه آئدس فرد مبتلا به تب دنگی را نیش می‌زند، می‌تواند عامل بیماری را به افراد دیگر انتقال دهد.
با اینکه احتمال انتقال بیماری تب دنگی از مادر به نوزاد حین زایمان و انتقال از طریق فرآورده‌های خونی و پیوند اعضا بسیار کم است، اما باید این احتمال را هم در نظر داشته باشیم که در موارد نادر احتمال انتقال از راه‌های فوق هم امکان‌پذیر است.
چگونه از ابتلا به تب دنگی جلوگیری کنیم؟
بهترین راه برای کنترل بیماری تب دنگی این است که اقدامات پیشگیری کننده از ابتلا به بیماری را جدی بگیریم. بهترین راهکارها برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری شامل موارد زیر است:
- استفاده از مواد دفع کننده پشه مانند اسپری و کرم باعث کاهش نیش پشه‌ها می‌شوند.
- یکی دیگر از اقدامات موثر برای جلوگیری از گزش پشه، پوشیدن لباس‌های بلند و استفاده از پشه‌بند در مناطق پرخطر است.
- برای جلوگیری از ورود پشه آئدس به داخل منازل می‌توانید توری‌های مناسبی را روی درب و پنجره‌‌ها نصب کنید.
شیوه درمان بیماری تب دنگی چگونه است؟
تب دنگی درمان خاصی ندارد و فقط می‌توانیم با اقداماتی نشانه‌های درد و ناراحتی را کاهش دهیم. با توجه به اینکه اغلب اوقات نشانه‌های تب دنگی خیلی شدید نیست، برای درمان می‌توانیم از داروهای مسکن بدون نسخه برای کاهش درد و التهاب استفاده کنیم.
همچنین باید با نوشیدن آب و مایعات فراوان، بدن را هیدراته نگه داریم و تا حد امکان استراحت کنیم. فعالیت شدید بدنی باعث شدید شدن علائم و از دست رفتن انرژی بدن می‌شود.
چه کسانی در معرض ابتلا به تب دنگی هستند؟
- زنان باردار جزو کسانی هستند که بیناری تب دنگی در آن‌ها به صورت شدیدی بروز می‌کند و ممکن است مشکلات جدی برای مادر و جنین ایجاد کند.
- کودکان هم جزو گروه‌های در معرض خطر ابتلا به تب دنگی هستند.
- افرادی که بیماری‌های مزمن دارند، مانند کسانی که مبتلا به فشار خون، دیابت یا بیماری‌های قلبی هستند در معرض خطر ابتلا به تب دنگی هستند.
یکی از بیماری‌های شایع در مناطق گرمسیری، تب دنگی است که عامل ایجاد آن پشه آئدس است. مبتلایان به این بیماری درگیر علائمی نظیر تهوع، استفراغ، بدن درد می‌شوند. در این مطلب سعی کردیم راهنمای کاملی درباره بیماری تب دنگی در اختیار شما قرار دهیم. امیدواریم این اطلاعات برای شما مفید باشد و به قطع زنجیره انتقال این بیماری کمک کند.
