متاورژن یا متاورس تکامل بعدی اینترنت است. طیف وسیعی از فناوری‌ها، از جمله هدست‌های واقعیت مجازی که شما را به محیط‌های کاملاً جدید منتقل می‌کنند، عینک‌های واقعیت افزوده که روزی تصاویر تولید شده توسط رایانه را بر روی دنیای اطراف شما پخش می‌کنند و تجربیات واقعیت ترکیبی (MR) که هم محیط فیزیکی و هم محیط مجازی را با هم ترکیب می‌کنند را در بر می‌گیرد. این فناوری‌ها تجربه‌ای سه بعدی و همه‌جانبه‌تر را ایجاد می‌کنند که در آن احساس می‌کنید دقیقاً در آنجا با شخص دیگری یا در مکان دیگری هستید. آموزش و پرورش در پرتگاه یک دگرگونی عظیم ایستاده است، همراه با متاورس که پیشرو این تکامل است. با سخنرانی‌های پیش پا افتاده و آزمون‌های بی‌فایده که قاتل خلاقیت است خداحافظی کنید. تصور کنید که در یک قلمرو مجازی غوطه‌ور شوید که در آن تاریخ جان می‌گیرد، آزمایش‌های علمی در سه بعدی آشکار می‌شوند و یادگیری زبان در کنار همسالان از سراسر جهان اتفاق می‌افتد. این تعهد به یادگیری آنلاین شخصی‌سازی شده را در بر می‌گیرد که توسط متاورس پیش می‌رود. در این مطلب به بررسی متاورس و کاربرد آن در دنیای آموزش می‌پردازیم.

پتانسیل متاورس در آموزش

مفهوم متاورس، یک جهان مجازی و به هم پیوسته، طوفانی جهان را در برگرفته است و تخیل مبتکران و مربیان را به یک اندازه مجذوب خود کرده است. فراتر از کاربردهای آن در بازی و سرگرمی، Metaverse دارای پتانسیل بسیار زیادی برای قلمرو آموزش است. در این بخش، در مورد امکاناتی که ارائه می دهد و اینکه چگونه ممکن است شیوه آموزش و یادگیری ما را تغییر دهد، عمیق تر خواهیم پرداخت.

یادگیری همه جانبه و تعاملی:

Metaverse سطح بی سابقه ای از غوطه وری را فراهم می‌کند. دانش‌آموزان می‌توانند عملاً وارد رویدادهای تاریخی شوند، مفاهیم پیچیده علمی را کشف کنند یا حتی مهارت‌های زبانی را در محیط‌های مجازی تمرین کنند. این یادگیری همه جانبه می‌تواند محتوای آموزشی را جذاب تر و به یاد ماندنی‌تر کند.

دسترس‌پذیری و فراگیری:

Metaverse پتانسیل این را دارد که شکاف دیجیتال را پر کند. با زیرساخت مناسب، دانش‌آموزان با هر زمینه‌ای می‌توانند به تجربیات آموزشی با کیفیت بالا دسترسی داشته باشند و محیط یادگیری فراگیرتری ایجاد کنند.

سفرهای یادگیری شخصی:

در Metaverse، یادگیری را می‌توان برای فرد تنظیم کرد. الگوریتم‌های هوشمند می‌توانند محتوا و تجربیات را با سرعت و اولویت‌های هر دانش‌آموز تطبیق دهند و آموزش را مؤثرتر و لذت‌بخش‌تر کنند.

همکاری و یادگیری اجتماعی:

درست مانند دنیای فیزیکی، دانش آموزان می‌توانند با یکدیگر همکاری کنند و از یکدیگر بیاموزند.

چرا از Metaverse برای اهداف آموزشی استفاده کنیم؟

آموزش در متاورس مبتنی بر فناوری‌های همه جانبه است. گسترش مجازی واقعیت که به شما امکان می‌دهد واقعیت اطراف را بهتر درک کنید و درک کنید. یعنی به معنای واقعی کلمه فرد را در یک محیط رویداد معین غوطه ور می کنند. چندین مزیت برای رویکرد غوطه ور وجود دارد:

دید:

فضای مجازی به شما امکان می دهد تا اشیاء و فرآیندهایی را که در دنیای واقعی غیرممکن یا بسیار دشوار است را بررسی کنید. به عنوان مثال، ویژگی‌های تشریحی بدن انسان، کار مکانیسم های مختلف، و مانند آن. پرواز به فضا، غواصی صدها متر زیر آب، سفر در بدن انسان – VR فرصت های فوق العاده‌ای را به وجود می‌آورد.

تمرکز:

فرد عملاً تحت تأثیر محرک‌های خارجی در دنیای مجازی قرار نمی‌گیرد. او می‌تواند کاملاً روی مواد تمرکز کند و آن را بهتر جذب کند.

درگیری با محتوای آموزشی:

سناریوی فرآیند یادگیری را می توان با دقت بالا برنامه ریزی و کنترل کرد. در واقعیت مجازی، دانش‌آموزان می‌توانند آزمایش‌های شیمی را انجام دهند، رویدادهای تاریخی برجسته را ببینند و مسائل پیچیده‌تر را به شیوه‌ای جالب‌تر و قابل درک‌تر حل کنند.

ایمنی:

در واقعیت مجازی، می‌توانید عملیات پیچیده را بدون هیچ خطری انجام دهید، مهارت‌های مدیریت حمل‌ونقل خود را تقویت کنید، آزمایش کنید و… فارغ از پیچیدگی سناریو، دانش آموز به خود یا دیگران آسیبی نمی‌رساند.

کارایی:

بر اساس آزمایش‌هایی که قبلاً انجام شده است، می‌توان استدلال کرد که اثربخشی آموزش با استفاده از VR حداقل 10٪ بیشتر از فرمت کلاسیک است.

پل زدن ذهن‌ها یا افزایش شکاف‌ها؟ شکاف دیجیتال: یک چالش پایدار

شکاف دیجیتالی به نابرابری در دسترسی به فناوری و منابع دیجیتال در میان گروه‌های اجتماعی-اقتصادی، مکان‌های جغرافیایی و جوامع مختلف اشاره دارد. علیرغم پیشرفت‌های چشمگیر در فناوری و نفوذ اینترنت، شکاف دیجیتال همچنان یک مسئله مبرم در سراسر جهان است. همه کودکان به رایانه، اینترنت پرسرعت یا جدیدترین ابزارها دسترسی یکسان ندارند، که می تواند به طور قابل توجهی بر توانایی آنها برای مشارکت در طرح های آموزشی مبتنی بر متاورس تأثیر بگذارد. در حالی که متاورس نوید بزرگی برای انقلابی کردن آموزش است، اجرای آن در کلاس های درس باید با احتیاط انجام شود تا از تشدید نابرابری های آموزشی موجود جلوگیری شود. علاوه بر این، تجربه متاورس احتمالاً شامل خرید یا اشتراک نرم افزار، برنامه های کاربردی یا هدست های واقعیت مجازی (VR) خاص است. برای خانواده های کم درآمد، هزینه این فناوری ها می تواند گزاف باشد و شکاف دیجیتالی را بیشتر کند. تا زمانی که حمایت مالی و یارانه کافی ارائه نشود، دانش‌آموزان از پیشینه‌های محروم ممکن است خود را از اکوسیستم آموزشی متقابل فعال خارج کنند. در نهایت، پیمایش در متاورس به سطح خاصی از مهارت فنی و سواد دیجیتالی نیاز دارد. کودکانی که در معرض فناوری قرار نگرفته‌اند یا آموزش دیجیتالی مناسبی دریافت نکرده‌اند، ممکن است برای سازگاری مؤثر با این پلت‌فرم‌های جدید دچار مشکل شوند. این می‌تواند منجر به ناامیدی، عدم مشارکت و در نهایت کاهش نتایج یادگیری برای آن دسته از کودکانی شود که بیشتر به حمایت آموزشی نیاز دارند.